De beperkingen van mechanische toegangscontrole
Vroeger bestonden fysieke toegangscontrole systemen vrijwel altijd uit mechanische sloten en sleutels. Deze hebben echter een aantal beperkingen. Zo kunnen ze de sleutelhouder niet beperken tot specifieke data of tijden. Ook kan er geen log worden bijgehouden van welke sleutel op welke deur is gebruikt. Ook kunnen mechanische sleutels vrij gemakkelijk gekopieerd worden, of overgedragen aan een ongeautoriseerd persoon. Tot slot is er nog het probleem dat de sloten vervangen moeten worden wanneer een mechanische sleutel kwijtraakt of gestolen wordt, of de sleutelhouder niet langer geautoriseerd is om het pand te betreden. Tegenwoordig maken we steeds vaker gebruik van elektronische fysieke toegangscontrole systemen. Deze maken gebruik van computers om de beperkingen van mechanische sloten en sleutels te verhelpen.
Hedendaagse fysieke toegangscontrole: Wie, waar en wanneer
Fysieke toegangscontrole in het hedendaagse tijdperk is een kwestie van wie, waar en wanneer. Een fysiek toegangscontrolesysteem bepaalt wie er naar binnen en naar buiten mag, waar het toegestaan is om naar binnen of naar buiten te gaan, en wanneer dit mag. Als alternatief voor mechanische sleutels kan er gebruik worden gemaakt van diverse vormen van legitimatie. Dit kunnen elektronische druppels, pasjes of codes zijn, maar ook biometrische beveiligingssystemen behoren tot de mogelijkheden. Op basis van de gepresenteerde gegevens, bepaalt het elektronische toegangscontrole systeem of de gebruiker wel of geen toegang heeft. Wanneer er toegang wordt verleend, gaat de deur gedurende een vooraf bepaalde periode open. Wanneer de toegang wordt geweigerd, blijft de deur op slot. Zowel succesvolle transacties als geweigerde toegangspogingen worden geregistreerd. In de meeste gevallen zal het systeem ook een melding geven wanneer de deur geforceerd wordt of te lang openblijft nadat er toegang is verleend.
